Ta strona używa plików cookies i podobnych technologii m.in. w celach: świadczenia zindywidualizowanych usług oraz tworzenia statystyk. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień Twojej przeglądarki oznacza, że będą one umieszczane w Twoim urządzeniu końcowym. Pamiętaj, że zawsze możesz zmienić te ustawienia w opcjach Twojej przeglądarki. Więcej informacji.
Thomas Bernhard
„Amras. Chodzenie” – o dwóch opowiadaniach i fenomenie ich autora.
Rozmowa Sławy Lisieckiej, Krzysztofa Vargi (prowadzenie) i Agaty Wittchen-Barełkowskiej
Fragmenty opowiadań przeczyta Łukasz Simlat.
„Amras. Chodzenie”, przekład: Sława Lisiecka
Wydawnictwo OD DO, 2017
„Chodzenie” (1971) to arcymistrzowskie pod względem językowym i stylistycznym opowiadanie, w którym narrator i niejaki Oehler podczas wspólnego spaceru rozmawiają o naturze myślenia, rozumu i istnienia jako takiego.
„Amras” (1964) – dwaj bracia próbują popełnić samobójstwo, zostają odratowani i umieszczeni w Amras, w należącej do ich wuja wieży, która z jednej strony stanowi schronienie przed oszczerstwami ze strony społeczeństwa, z drugiej zaś więzienie.