Pewna dama zwana „Dobrą” szykuje przyjęcie urodzinowe dla swego męża Borysa, na które zaproszono trzynastu gości. Jubilat, jego małżonka oraz wszyscy biesiadnicy pozbawieni są nóg. W swoim pierwszym dramacie scenicznym Bernhard konstruuje upiorną przestrzeń wypełnioną pokiereszowanymi, pogrążonymi w rozpaczy ludźmi, w której rozbrzmiewają enigmatyczne lub zgoła absurdalne wypowiedzi. Podczas spotkania spróbujemy opisać dynamikę tej przestrzeni i logikę werbalnego tańca, który Bernhard puszcza w ruch na scenie.