Kolejne spotkanie austriackich i polskich artystów w Austriackim Forum Kultury możliwe jest dzięki dwóm uniwersalnym językom: sztuki i matematyki i realne tylko w przestrzeni wystawy.  Ryszard Winiarski, zmarły w 2006 roku, był wybitnym malarzem - konceptualistą, wykorzystującym w swoich pracach teorie matematyczne, na przykład rachunek prawdopodobieństwa. Julian Palacz (ur. 1983) reprezentuje młode pokolenie austriackiej sztuki, tworzy minimalistyczne prace oparte na algorytmach i programach komputerowych. Mikołaj Tkacz (ur. 1991), polski artysta multimedialny, skomponował specjalnie na potrzeby tej wystawy utwór muzyczny zainspirowany związkami rytmu i liczb.

Wszyscy trzej artyści dążą przede wszystkim do maksymalnego uproszczenia środków wyrazu. Winiarski i Palacz posługują się bielą i czernią, kompozycją złożoną z modułów, stosują swego rodzaju “programowanie” obrazów. Tkacz używa prostych elektronicznych instrumentów, skupia naszą uwagę na najbardziej podstawowych dźwiękach oraz rytmie, stosuje zapętlenia. Jednocześnie w pracach  wszystkich twórców istotną rolę odgrywa to co uznać można za “czynnik ludzki”. Jest nim przypadek w rzucie kostką u Winiarskiego, decydujący o kompozycji obrazu, chaos wytwarzany przez nadmiar cyfrowych danych tworzonych przez użytkowników sieci u Palacza, czy analogowy szum w “muzakach” Tkacza.

Tytułowe “Pattern recognition” czyli “rozpoznawanie wzorców” odnosi się do obszaru nauki zajmującej się tworzeniem sztucznej inteligencji i pozwala na klasyfikację nie tylko obrazów i dźwięków, ale też różnych zachowań istot żywych, w tym ludzi.

Jest to też tytuł książki klasyka literatury cyberpunkowej Williama Gibsona wydanej w 2003 roku w USA, w której pojawia się wątek potrzeby poszukiwania wzorów w gęstwinie nieistotnych danych gromadzonych w przestrzeni cyfrowej.

Na wystawie w Austriackim Forum Kultury praca Ryszarda Winiarskiego z lat siedemdziesiątych XX wieku wydawać się klasycznym dziełem konceptualizmu, owocem związku idei artystycznych i nauk ścisłych. Jest w niej też jednak przeczucie utopijności tych założeń, przynajmniej w pierwotnym kształcie oraz próba zrozumienia związków pomiędzy tym co zaprogramowane i tym co wymyka się ustalonym wzorcom.

Podczas wernisażu odbędzie się live-set Mikołaja Tkacza. 

Julian Palacz, Fragmentation, laser-plot on tracing paper, 2017
Julian Palacz, Planetenhaufen Variation, 100x60cm, 20172.