Ta strona używa plików cookies i podobnych technologii m.in. w celach: świadczenia zindywidualizowanych usług oraz tworzenia statystyk. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień Twojej przeglądarki oznacza, że będą one umieszczane w Twoim urządzeniu końcowym. Pamiętaj, że zawsze możesz zmienić te ustawienia w opcjach Twojej przeglądarki. Więcej informacji.

  • De
  • Pl
  • En
  • Kontakt

Poleć artykuł!

Nie jestem botem

Seminarium z cyklu „Pracownia teatru austriackiego: eksperyment”
Będziemy mówić o was
Peter Handke, Obrażanie publiczności

Prowadzenie: Jacek Kaduczak, Karol Sauerland (Uniwersytet Warszawski), Krzysztof Tkaczyk (Uniwersytet Warszawski)
Lektura: Peter Handke, Obrażanie publiczności, przeł. Jacek Kaduczak
Organizator: Austriackie Forum Kultury w Warszawie
Partner: Agencja Dramatu i Teatru ADiT, www.teatralny.pl
Patronat: Instytut Germanistyki Uniwersytetu Warszawskiego
Foto: © CC BY-SA 3.0 ©"Wild + Team Agentur - UNI Salzburg"

„Obrażanie publiczności” nie jest sztuką skierowaną przeciwko widzowi. A może inaczej: jest sztuką przeciwko widzowi, tylko po to, aby mogła stać się sztuką dla widza. Wyłuskujemy widza z jego strefy komfortu, aby go skłonić do refleksji. Spektakl może posłużyć temu, aby widz uświadomił sobie swoją obecność, w sposób mniej lub bardziej dla niego przyjemny, aby stał się świadomym samego siebie. Sztuka może mu uświadomić, że jest, że jest obecny, że istnieje. Może go zaintrygować, sprawić, że stanie się uważny i przewidujący, i to nie tylko jako widz teatralny. – Peter Handke

Lato 1966 roku: Peter Handke – autor, Claus Peymann – reżyser, Theater am Turm we Frankfurcie nad Menem – miejsce prapremiery. Na scenie czterech młodych ludzi, pouczających zebraną w teatrze publiczność i pohukujących na nią. To nie mogło się skończyć inaczej niż skandalem i tak też się oczywiście stało. Młody (w dniu prapremiery Handke ma zaledwie 24 lata) i bezczelny autor, zbuntowany wobec zastałych form teatralnych i rozdający razy po równo zarówno Bertoltowi Brechtowi za dydaktyzm, jak i własnym kolegom z Grupy 47 za impotencję w opisywaniu rzeczywistości udowadnia, że teatr może przełamać barierę oddzielającą scenę od widowni, nie pokazywać i nie opisywać, ale dialogować. Niewiele? Wystarczyło, by dostać się do teatralnego panteonu. A jak my, współcześni, zareagujemy na tę tzw. „sztukę mówioną” (Sprechstück) – swoistą „antysztukę”, wykład z teorii nowoczesnego teatru i kąśliwe uwagi płynące ze sceny pod naszym adresem? Warto się o tym przekonać, zwłaszcza, że sztukę Handkego przeczytamy w nowym tłumaczeniu.


17.01.2022 (pn.), 19.00
ON-LINE
Po polsku
Rejestracja: https://us02web.zoom.us/meeting/register/tZArce6tqDMrHtRMxkCNsvrSlCEV9VZiVvx8





17.01.2022 19:00 ON-LINE

ON-LINE
Rejestracja