Franzobel żongluje postaciami i bawi się językiem, wymyśla coraz to bardziej absurdalne sytuacje, a jego wyobraźnia nie zna granic. Ale przy tym stawia pytania o przyzwoitość i powinności człowieka będące asumptem do dyskusji o przeszłości Austrii, o jej zapomnianych cichych bohaterach, o tym, czym jest i powinna być austriackość i na czym ją ufundować. Tym samym Księżniczka Eisenherz wpisuje się na swój subwersywny sposób w szereg rozrachunkowych tekstów austriackich autorek i autorów: Turriniego, Bernharda, Jelinek czy Palmetshofera.
Teatr
Teatr
Teatr
W studio
W studio
Teatr
W studio
Rozmowa
Rozmowa
Rozmowa
Rozmowa
Rozmowa