Ta strona używa plików cookies i podobnych technologii m.in. w celach: świadczenia zindywidualizowanych usług oraz tworzenia statystyk. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień Twojej przeglądarki oznacza, że będą one umieszczane w Twoim urządzeniu końcowym. Pamiętaj, że zawsze możesz zmienić te ustawienia w opcjach Twojej przeglądarki. Więcej informacji.
W tym roku ukazały się w cyklu „Austria. Laboratorium krytyczne” realizowanym przez Magazyn „Wizje” i Austriackie Forum Kultury w Warszawie fragmenty następujących książek wraz z tekstami krytycznymi: Teresa Präauer „Oh Schimmi” (2016), przekład: Ewa Mikulska-Frindo, posłowie: Kalina Kupczyńska; Clemens J. Setz „Der Trost Runder Dinge” (2020), przekład: Agnieszka Kowaluk, posłowie: Kalina Kupczyńska; Laura Frudenthaler „Arson“ (2023), przekład: Maja Sowińska, Posłowie: Kalina Kupczyńska.
23. MFF WATCH DOCS. Prawa człowieka w filmie. WATCH DOCS to jeden z najstarszych na świecie festiwali filmowych poświęconych prawom człowieka. Prezentuje filmy dokumentalne, w których walka o prawa jednostki łączy się ze sztuką filmową. Festiwal tworzy przestrzeń dla odważnych osób po obu stronach obiektywu i pokazuje, że zaangażowanie ma znaczenie. Więcej informacji: Strona główna | WATCH DOCS
Pisarze powiadają, że wielkie dzieło mówi o niczym, jednak zawiera wszystko. „Hałastra” Moniki Helfer to przykład fikcji, której obrazy i zdania pozostają z nami na długo, lecz – chociaż fabuła jest prosta, a może właśnie dlatego – niezwykle trudno tę książkę opowiedzieć. Co nie przeszkodziło jej stać się w Austrii bestsellerem, zaś samej autorce, wcześniej cenionej przez grono wtajemniczonych, przynieść międzynarodowej sławy.
16 dni przeciw przemocy ze względu na płeć jest doroczną międzynarodową kampanią, która zaczyna się 25 listopada, w Międzynarodowym Dniu Eliminacji Przemocy Wobec Kobiet i kończy 10 grudnia, w Międzynarodowym Dniu Praw Człowieka. Kampanię zainicjował w 1991 r. Women’s Global Leadership Institute (będący częścią Center for Women's Global Leadership na Uniwersytecie Rutgersa - Uniwersytecie Stanu New Jersey/USA), który koordynuje ją do dziś. Jest ona realizowana także w Austrii.
W 1942 roku rodzina z Tyrolu Południowego decyduje się w ramach „Opcji” wyjechać do Rzeszy Niemieckiej. Jedenastoletni Ludi opowiada o ostatnich dniach spędzonych we wsi i pierwszym przystanku w Rzeszy – Innsbrucku. Zgodnie z zaleceniem lekarzy jego niepełnosprawny brat Hanno musi zostać oddany do ośrodka w pobliżu Hall. Reszta rodziny udaje się do Górnej Austrii. Wkrótce ojciec otrzymuje powołanie do Wehrmachtu, a Hanno nigdy nie wraca z zakładu.
„Ściana”, wydana dwa lata po wzniesieniu muru berlińskiego, należy do najbardziej zagadkowych, a jednocześnie wielowymiarowych i przejmujących austriackich powieści XX wieku. Można ją czytać jako nową wersję „Robinsona Crusoe”, można w niej widzieć postapokaliptyczny klasyk doby wyścigu nuklearnego, lecz można w niej także dostrzec alegoryczną przypowieść o XX-wiecznych kataklizmach. Nie dziwi więc, że w ostatnich latach twórczość Haushofer przeżywa renesans, czego świadectwem ekranizacja „Ściany” autorstwa Juliana Pölslera z 2012 roku i sukces powieści w Stanach Zjednoczonych.