„Etno-electro”
Koncert młodych kompozytorek i kompozytorów

Nie chodzi o banalne granie ludowych temacików na jazzowo, ale znalezienie siebie, swojego indywidualnego oddechu. /Artur Dutkiewicz/

W myśl tego stwierdzenia Koło Młodych Związku Kompozytorów Polskich wraz z Instytutem Muzykologii Uniwersytetu Warszawskiego rzuciło wyzwanie młodym twórcom, w wyniku czego powstało osiem niezwykle różnorodnych dzieł. Każdy z utworów jest kilkuminutową impresją zainspirowaną tradycją i jednocześnie poza nią wykraczającą. Podczas koncertu wsłuchamy się w brzmienie głosu białego, piszczałek bezotworowych czy gamelanu, a to wszystko w połączeniu z elektroniką.

Mieczysław Baumgart – Oj, chmielu (2017)*
Piotr Bednarczyk – Ła (2017)*
Monika Kozakiewicz – Dasein (2017)*
Julia Seeholzer – Bell Weaving (2017)*
Kalina Świątnicka – Hypnosis (2015)
Rafał Ryterski – Play by Play (2017)*
Jerzy Fryderyk Wojciechowski – Chciałbym zakręcić ci w głowie wiwatem (2017)*
Paulina Zujewska – Babuleńko ma! (2017)*

*prawykonanie

Etno-electro. Koncert młodych kompozytorek i kompozytorów

Kalina Świątnicka – Hypnosis (2015)

Hypnosis to jedna z trzech części kompozycji Out of body. Stanowi połączenie muzyki współczesnej, elektroakustycznej oraz muzyki tradycyjnej na gamelan jawajski.

Całość tryptyku opowiada o śnie i podświadomości będących łącznikiem między widzialnym a niewidzialnym, nośnikiem inspiracji, momentem oczyszczenia duszy, konfrontacją z ukrytymi lękami, pragnieniami, emocjami. Sen nasyca naszą wyobraźnię, jest dowodem nieograniczonych możliwości twórczych człowieka.

Kompozycji towarzyszy wizualizacja stworzona przez Bogumiłę Piotrowską.

Kalina Świątnicka – absolwentka Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie w klasie kompozycji prof. Krzysztofa Baculewskiego. Od kilku lat wykonuje muzykę indonezyjską.

Muzyka Indonezji pasjonuje ją pod wieloma względami, stając się inspiracją do twórczości własnej muzyki z wykorzystaniem gamelanu, m.in. Czarownica z Jawy na taśmę elektroniczną zaczerpniętą z nagrań tradycyjnej muzyki na gamelan jawajski oraz Sen na Jawie na taśmę elektroniczną i orkiestrę smyczkową.

Out of body to jej autorski projekt muzyczny z wykorzystaniem gamelanu, na którego realizację otrzymała stypendium od Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w Polsce.

Wykonawcy: Warsaw Gamelan Group

 Piotr Bednarczyk – Ła (2017)*

Ła to niezwykła synteza. Mariaż ludowości ze współczesną brzmieniowością. Tekst i charakterystyczne instrumentalne zwroty melodyczne nawiązujące do polskiej muzyki ludowej zostają wplecione w klubowo-noisowy świat dźwiękowy, a to wszystko przy wykorzystaniu środków live electronics i samplingu.

Piotr Bednarczyk – student Akademii Muzycznej im. Karola Lipińskiego we Wrocławiu w klasie kompozycji dr hab. Cezarego Duchnowskiego. Jego utwory były wykonywane na festiwalach muzyki współczesnej takich jak Festiwal Muzyki Współczesnej „Warszawska Jesień”, Musica Electronica Nova, Słuchalnia czy New Music Week. Działania kompozytorskie Bednarczyka ukierunkowane są głównie na muzykę elektroakustyczną. Kompozytor silnie koncentruje się na poszukiwaniu nowych brzmień, przez co wykorzystuje niekonwencjonalne techniki wydobycia dźwięku i live electronics.

Wykonawcy:

Magdalena Pasternak – śpiew

Radosław Jarocki – altówka

Anna Bator – kontrabas

Michał Bator – perkusja

 
Julia Seeholzer – Bell Weaving na taśmę (2017)*

Bell Weaving to kolaż dźwiękowy z wykorzystaniem różnych nagrań terenowych przetwarzanych w różnorodny sposób. To rozmaity pejzaż dźwiękowy składający się zarówno z odgłosu ptaków, jak i dzwonów kościelnych w Berlinie czy bębna. Utwór zestawia dźwięk z dwóch bardzo różnych mediów – metalu i skóry. Dźwięk, w który przez modyfikacje ingeruje człowiek.

Julia Seeholzer – amerykańska kompozytorka mieszkająca obecnie w Warszawie.

Głównym źródłem inspiracji dla jej muzyki są barwy, a dokładniej interwałowe połączenia, tworzące specyficzne odcienie wyznaczające w rezultacie kierunek danego utworu. Kiedy zajmuje się kompozycją wokalną, słowa utworu jeszcze bardziej wpływają na jego spektrum kolorystyczne

Mieczysław Baumgart – Oj, chmielu (2017)

Utwór oparty jest na cytowanej melodii ludowej Oj chmielu, chmielu (najstarszej polskiej pieśni weselnej) zaaranżowanej na współczesny skład wykonawczy. Partia elektroniki zbudowana jest z elementów wykonywanych przez fortepian/akordeon, które ulegają różnego rodzaju przekształceniom. Układ formalny utworu nawiązywać ma do idei prostoty utworów ludowych.

Mieczysław Baumgart – student Akademii Muzycznej im. F. Nowowiejskiego w Bydgoszczy w klasie kompozycji prof. Zbigniewa Bargielskiego, teorii muzyki oraz kompozycji muzyki filmowej i teatralnej w tejże uczelni.

Wykonawcy:

Paulina Książek – śpiew

Magdalena Pasternak – fortepian

Zofia Ilnicka – flet

Mateusz Rajkowski – klarnet

Anna Bator – kontrabas

Przemysław Kunda – elektronika

Rafał Ryterski – Play by Play (2017)*

Play-by-play – z ang. opisywać szczegółowo jakieś wydarzenie; pogrywać.

Rafał Ryterski – absolwent kierunku kompozycja ze specjalnością multimedialną na Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina w Warszawie, twórca projektów multimedialnych (instalacje, sound design), organizator życia muzycznego. Synteza różnych stylistyk, z których czerpie, jest cechą charakterystyczną jego twórczości. W swojej muzyce wyróżnia trzy główne tendencje estetyczne: glitch, noise oraz spektralizm. Jego muzyka wykonywana jest na wielu festiwalach muzycznych, m.in.: festiwal Rewolucja Cyfrowa Muzyki, 6. Dni Muzyki Nowej, Festival Licences. Jako swoich mentorów wymienia prof. Krzysztofa Baculewskiego, prof. Barbarę Okoń-Makowską oraz Sławomira Wojciechowskiego. Od 2017 roku jest również studentem The Royal Academy of Music w Aarhus w klasie kompozycji Simona Steena-Andersena oraz Nielsa Rønsholdta.

Aktualnie pracuje jako kompozytor oraz specjalista w zakresie psychoakustyki przy aplikacji komercyjnej Nightly, której zadaniem jest monitorowanie oraz wspomaganie snu za pomocą dźwięku oraz obrazu

Wykonawca: Przemysław Wojciechowski

Monika Kozakiewicz – Dasein (2017)*

Tytuł utworu – Dasein – wywodzi się z filozofii Heideggera i oznacza człowieka jako istotę pragnącą zrozumieć swoją egzystencję. Utwór zatem swym klimatem nawiązuje do poszukiwania przez człowieka sensu swojej egzystencji, do zagłębiania się w nią i w to, co tu i teraz. Nawiązania do tradycyjnej muzyki pojawiają się co jakiś czas, nagle, wyłaniają się niejako z gęstwiny atonalnych fraz. Fragmenty te jednak nie działają na zasadzie akompaniamentu dla partii wokalistki – ta wszakże traktowana jest w nieco instrumentalny sposób.

Utwór to zarówno ukłon w stronę folkloru wywodzący się z szesnastoletniej działalności kompozytorki w zespole pieśni i tańca, jak i okazja do realizacji chęci łączenia muzyki współczesnej z muzyką ludową.

Monika Kozakiewicz – uczennica Państwowej Szkoły Muzycznej II st. im. M. Karłowicza w Krakowie w klasie śpiewu solowego prof. Karin Wiktor-Kałuckiej. Od 2001 r. niezwykle silnie związana z folklorem – obecnie jako chórzystka w Zespole Pieśni i Tańca „Krakowiacy”, wraz z którym uczestniczyła w wielu koncertach i festiwalach, m.in. w Portugalii, Francji i Niemczech.

​​Głównym celem i zamysłem w jej kompozycjach jest postmodernistyczne czerpanie z minionych epok i stylów muzycznych, a także łączenie muzyki współczesnej z folklorem oraz interdyscyplinarne łączenie muzyki z innymi dziedzinami sztuki i nauki, zwłaszcza z neuropsychologią, czego najlepszym przykładem jest utwór Neuroradiacje (2017), w którym jako pierwsza i jedyna kobieta w Polsce wykorzystała elektroencefalograf jako live electronics w utworze muzycznym.

Wykonawcy:

Alicja Anna Masny – śpiew

Mateusz Dudek – akordeon

Jerzy Fryderyk Wojciechowski – Chciałbym zakręcić ci w głowie wiwatem (2017)*

„Etno, ludowość, elektro. Wszystkie te słowa skłaniają mnie do zaprezentowania mojego stosunku do tych wyrażeń. Chciałbym, aby etno nie było kojarzone z dalekim krajem, ludowość ze strojem wypożyczonym z opery. Określenia istnieją i odnoszą się do doświadczeń z przeszłości. Dla mnie jednak są one żywe i wytwarzają coraz to nowe formy. Odmianą ludowości, nowego etno, jest muzyka popularna, która daje przejaw tego, czym ludzie teraz są, co czują.

Chciałbym w mojej kompozycji połączyć oba pierwiastki wypływające z głębi człowieka w jedną całość zawierając nie tylko cząstkę dawnych Wielkopolan, ale i motyw z polskiej muzyki pop końca XX wieku.”

Jerzy Fryderyk Wojciechowski – kompozytor, muzykolog, skrzypek i pianista. Do największych osiągnięć kompozytorskich należą m.in. opera kameralna „Ofelia” nagrodzona dwoma nagrodami przez Teatr Wielki w Poznaniu na konkursie Metafory Rzeczywistości czy „Erynie” napisane na zamówienie orkiestry barokowej Accademia dell’Arcadia na dziesięciolecie zespołu i wykonywane podczas jubileuszowego tournée. Jego kompozycje były wielokrotnie nagradzane, np. Le conte du jambon de la Mandarine zdobyła drugie miejsce w XVII Konkursie Kompozytorskim im. Adama Didura.

Jego kompozycje grano na festiwalach muzyki współczesnej, m.in. Międzynarodowym Festiwalu Muzyki Współczesnej Poznańska Wiosna Muzyczna czy Festiwalu Muzyki Współczesnej „Warszawska Jesień”. Komponuje również muzykę do filmów (Fuga D” w reżyserii Alicji Stasiak) i animacji („Gerard” reżyseria i animacja Edward Kurczewski).

Wykonawcy:

Zofia Ilnicka – flet

Weronika Koszyka – flet

Radosław Jarocki – altówka