godz. 18.00
Austriackie Forum Kultury

Joanna Tokarska-Bakir
Antropolog kultury, pracownik naukowy Instytutu Stosowanych Nauk Społecznych UW. Jako badaczka zainteresowana jest przede wszystkim antropologią religii, kultami ludowymi, kulturą ponowoczesną, polską religijnością ludową, stosunkiem Polaków do Żydów oraz zagładą Żydów. Laureatka nagrody „Res Publiki Nowej” za najlepszy esej roku 2001 oraz Nagrody im. Poli Nireńskiej i Jana Karskiego za rok 2007. Pomysłodawczyni i autorka wstępów do Serii Antropologicznej PIW. Opubliowała m. in. Wyzwolenie przez zmysły. Tybetańskie koncepcje soteriologiczne; Obraz osobliwy. Hermeneutyczna lektura źródeł etnograficznych; Rzeczy mgliste; Legendy o krwi. Antropologia przesądu.

Halina Bortnowska-Dąbrowska
Filozofka, teolożka, publicystka. Animatorka przedsięwzięć społecznych, uczestniczka ruchu ekumenicznego. Od 2007 roku przewodnicząca Rady Helsińskiej Fundacji Praw Człowieka. Jej publikacje ukazały się na łamach m.in.: „Gazety Wyborczej”, miesięcznika „Znak”, „Tygodnika Powszechnego”. Autorka książki Już – jeszcze nie. Całoroczne rekolekcje z Ludźmi Adwentu. Prowadzi blog „Myślennik”.

Dorota Krawczyńska
Adiunkt w Instytucie Badań Literackich PAN, sekretarz redakcji dwumiesięcznika „Teksty Drugie”. Wydała książkę Własna historia Holokaustu, która stanowi próbę całościowej interpretacji twórczości literackiej Henryka Grynberga

Najnowsza książka wybitnej badaczki Joanny Tokarskiej-Bakir dotyczy etnografii antysemityzmu i antyjudaizmu. Autorka kontynuuje rozważania, które zostały rozpoczęte w Obrazie osobliwym. Wnikliwie śledzi losy przesądu popularnego w Europie, a żywego do dziś między innymi w Sandomierzu, owych „legend o krwi”, który przypisuje Żydom tzw. mordy rytualne i profanacje eucharystii. Siła książki tkwi w odczytaniu na nowo starych tekstów w kontekście nowych metod badawczych. Swoje wnioski autorka opiera na analizie m.in.: rękopiśmiennych średniowiecznych tekstów łacińskich rozpowszechniających wiarę w mord rytualny, a także literatury antysemickiej. Rozważania są wsparte wywiadami etnograficznymi z mieszkańcami terenów, gdzie pamięć o mordzie rytualnym jest wciąż żywa.