Data: 10 - 19.05.2013
Miejsce: Kinoteka i Iluzjon, Warszawa
Wstęp: Przedsprzedaż biletów od 3 maja w
po niemiecku z napisami po polsku
Szczegółowy program festiwalu będzie dostępny na stronie www.planetedocff.pl

10. PLANETE+ DOC FILM FESTIVAL – jeden z najważniejszych festiwali filmów dokumentalnych na świecie, na którym pokazane zostanie ponad 140 filmów. Projekcjom będą towarzyszyć m.in.: debaty, spotkania z twórcami, wystawy, koncerty, warsztaty, wykłady mistrzowskie i konferencje.

Produkcje austriackie:

Szpital Dunajski
Austria 2012, 76 min
Reżyseria: Nikolaus Geyrhalter
Zdjęcia: Nikolaus Geyrhalter
Producenci: Markus Glaser, Michael Kitzberger, Wolfgang Widerhofer, Nikolaus Geyrhalter
Produkcja: NGF – Nikolaus Geyrhalter Filmproduktion, ORF, artedoc
Wybrane festiwale i nagrody: 2012 – MFF Amsterdam, 2012 – Doc Week Adelaida, 2012 – FID Marseille

Wiedeński Szpital Dunajski to druga, co do wielkości, klinika w Austrii, a także jedna z największych i najnowocześniejszych tego typu placówek w Europie. Film, niczym rentgen, prześwietla działanie tego wyjątkowego szpitala. Obserwując różne medyczne zabiegi, takie jak rezonans magnetyczny, chirurgię oka, czy ostry dyżur, a także administracyjne spotkania, dostawę jedzenia, sprzątanie, czy działanie przyszpitalnej kaplicy, mamy szansę zrozumieć jak działa nowoczesna medycyna i jakie są jej społeczne oraz ekonomiczne konteksty. Szpital Dunajski wydaje się szczególnego rodzaju symbolem – lustrem naszej cywilizacji, w której wysoce rozwinięta technologia wyostrza granice obrazu do granic wytrzymałości, czyniąc z niej najważniejszy środek komunikacji.

Mała pierestrojka
Austria 2012, 90 min
Reżyseria: Bernhard Pötscher
Zdjęcia: Bernhard Pötscher
Producent: Bernhard Pötscher
Wybrane festiwale i nagrody: 2012 – FF Sundance, 2012 – Boston Jewish FF, 2012 – FF San Francisco

Republika Kirgizji. Bohaterem filmu jest fotograf Shailo Dżekszenbajew, który po drugiej rewolucji demokratycznej, która była brutalnym, etnicznym konfliktem między Kirgizami i Uzbekami, udaje się na południe kraju, aby zrobić zdjęcia w najbardziej skonfliktowanym regionie. Reżyser skupia się na fotografie, którego stosunek do pracy i osobiste doświadczenie obrazują skalę zmian, jakie zaszły w tym kraju. Dzięki temu zabiegowi twórcy udaje się wyjść poza fakty podawane przez agencje prasowe. Traktowana niczym wydarzenie rewolucja traci na intensywności, tym bardziej, gdy obserwujemy ją poprzez percepcję bohatera filmu – fotografa.

Metro myśli
Austria 2012, 85 min
Reżyseria: Timo Novotny
Zdjęcia: Jakob Barth, Katica DePascale, Simone Laimer, Timo Novotny, Michael Reiter
Producenci: Ulrich Gehmacher, Timo Novotny
Produkcja: Orbrock, inLoops, ORF Film/Fernseh-Abkommen
Wybrane festiwale i nagrody: 2012 – CPH:DOX Copenhagen, 2012 – MFF Amsterdam

Czym tak naprawdę jest metro i jaką funkcję pełni? Podziemna sieć kolei dostarcza nam wiedzy na temat społecznego funkcjonowania współczesnej metropolii, bo metro to coś więcej niż tylko zwykły środek komunikacji miejskiej. Zarówno w Nowym Jorku, jak w Los Angeles, Wiedniu, Moskwie, Hongkongu, czy Tokio ludzie wydają się zatopieni w podziemnym świecie wąskich korytarzy, sztucznego światła i ciemności. Reżyser stara się dodatkowo podkreślić wrażenie klaustrofobicznego zamknięcia, co potęguje dynamiczna elektroniczna muzyka. Upodabnia to film do muzycznego teledysku w stylu science fiction, jednak pomiędzy elektronicznymi rytmami a wzorowanymi na 3D obrazami galopujących pociągów metra, odnaleźć można przestrzeń do kontemplacyjnej refleksji – stanu, który każdy z nas odczuwa podróżując metrem.

Koprodukcje austriackie:

Zawsze u siebie
Niemcy 2012, 92 min
Reżyseria: Eva Stoltz
Zdjęcia: Eva Stoltz
Producent: Annedore V. Donop, Karsten Aurich
Produkcja: Sabotage Films
Wybrane nagrody i festiwale: 2012 – FF Raindance, 2012 – FF San Francisco, 2012 – SXSW

Jedną z inicjatyw, wychodzących naprzeciw krytyce internetu, traktowanego jako medium alienujące i homogenizujące kulturę, jest couchsurfing.org – największy na świecie portal społecznościowy, zapewniający użytkownikom możliwość oferowania i przyjmowania darmowego zakwaterowania. Zrzesza obecnie około 4 miliony osób z niemal wszystkich krajów, umożliwiając szeroko pojmowaną wymianę międzykulturową. Film opowiada o podróży reżyserki, która korzystając z kontaktów, jakie umożliwia couchsurfing.org, wizytuje szereg krajów na kilku kontynentach, starając się z jednej strony zrozumieć fenomen bezinteresownej gościnności i otwartości na kontakt z innymi kulturami, a z drugiej – poznać ludzi, którzy mogliby rozszerzyć jej horyzonty myślowe i emocjonalne.

Więcej niż miód
Szwajcaria, Niemcy, Austria 2012, 90 min
Reżyseria: Markus Imhoof
Zdjęcia: Attila Boa, Jörg Jeshel
Producenci: Helmut Grasser, Markus Imhoof, Thomas Kufus, Pierre-Alain Meier
Produkcja: Zero One Film, Allegro Film, Thelma Film AG
Wybrane festiwale i nagrody: 2012 – IFF Amsterdam, 2012 – IFF Vancouver, 2012 – CPH:DOX Copenhagen

Pszczoły to nie tylko istotne ogniwo ziemskiego ekosystemu, lecz również ważny czynnik plonotwórczy. Nominowany do Oscara reżyser Markus Imhoof opowiada o poważnym kryzysie, jaki dotyka obecnie populację pszczół. W ciągu ostatniej dekady wyginęły ich miliony. Wykorzystując najnowszą technologię, Imhoof pokazuje rolę i piękno pszczół, a także fatalizm ich losu. Podróżując z kamerą po całym świecie, filmuje tereny, na których zamieszkują pszczoły, a za pomocą mikroskopowych zdjęć pokazuje jak żyją i zachowują się w gniazdach i ulach. Pomimo wieloletnich badań, dokładny powód masowej śmierci pszczół nie jest znany i stanowi przedmiot spekulacji. Bez pszczół świat całkowicie się zmieni, o ile w ogóle uda mu się przetrwać. Ten film przypomina Dzisiejsze czasy (Modern Times) Charlesa Chaplina, ale opowiedziany jest z perspektywy pszczół.

Syndrom wenecki
Niemcy, Austria, Włochy 2012, 80 min
Reżyseria: Andreas Pichler
Zdjęcia: Attila Boa
Producent: Thomas Tielsch
Produkcja: Filmtank
Wybrane festiwale i nagrody: 2012 – DOK Leipzig, 2012 – Festival dei Popoli Florence

Wenecja to nie tylko symbol europejskiej kultury, lecz również perła europejskiej turystyki. To jedno z najwspanialszych miast w Europie wpada dziś jednak w sidła własnej pułapki. Co roku „wodne miasto” odwiedza aż 20 milionów ludzi, czyli codziennie jest tu prawie 60 000 turystów – dla porównania, rdzennych mieszkańców żyje dziś w Wenecji zaledwie 58 000. Film jest obrazem rozpadu i dekadencji Wenecji, która zatraca się dziś nie tylko na skutek działania czasu i wody, lecz przede wszystkim bezmyślnej polityki władz miasta. To właśnie ich działanie doprowadziło do poważnych urbanistycznych problemów, z jakimi boryka się dziś Wenecja. Traktując ją przedmiotowo, jako doskonałe źródło dochodów, stawiając biznes ponad wszystko, tym samym władze pozwalają na wchłanianie miasta przez nacierającą zewsząd masową turystykę.