Ta strona używa plików cookies i podobnych technologii m.in. w celach: świadczenia zindywidualizowanych usług oraz tworzenia statystyk. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień Twojej przeglądarki oznacza, że będą one umieszczane w Twoim urządzeniu końcowym. Pamiętaj, że zawsze możesz zmienić te ustawienia w opcjach Twojej przeglądarki. Więcej informacji.

  • De
  • Pl
  • En
  • Kontakt

Poleć artykuł!

Nie jestem botem

Data: 23. + 24.06. 2012 (sob. + nd.)
Szczegółowy program festiwalu: www.nowyteatr.org
Miejsce: Muzeum Rzeźby im. X. Dunikowskiego w Królikarni - Oddział Muzeum Narodowego w Warszawie, ul. Puławska 113 a
Wstęp: wolny

Festiwal Instalacji Muzycznych
Mykietyn – Ablinger – Blecharz – Kagel – Nepelski – Warszawska Masa Krytyczna – Profesjonalizm – Penderecki – Zidane
Kurator: Paweł Mykietyn, współpraca kuratorska: Wojtek Blecharz
Organizacja i Produkcja: Nowy Teatr w Warszawie
Partnerzy: Muzeum Rzeźby im. Xawerego Dunikowskiego w Królikarni - Oddział Muzeum Narodowego w Warszawie, Austriackie Forum Kultury, Instytut Francuski, Warszawska Masa Krytyczna
Projekt sfinansowany ze środków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego

W ramach festiwalu m. in. będą pokazane dwie instalacje muzyczne autorstwa austriackiego kompozytora Petera Ablingera.

„Instalacja zatytułowana „Three Easy Pieces” może się stać terapią na „głuchotę” naszych czasów. W pierwszym etapie kompozytor odseparuje miejski pejzaż od miejskiej symfonii, by pokazać jak głęboko i organicznie te dwa dzieła są ze sobą powiązane. Następnie spróbujemy nauczyć się słuchania ulicznego koncertu. W finale ponownie staniemy sami wobec miejskiej symfonii, wyposażeni jedynie we wskazówki twórcy. Jeśli dzięki temu niezwykłemu treningowi uda nam się ją usłyszeć, pojawi się kolejne pytanie: czy jesteśmy tylko odbiorcami, a może także wykonawcami lub nawet kompozytorami…

Fikcyjność granicy pomiędzy muzyką a światem materialnym w sposób jeszcze bardziej sugestywny demaskują utwory-instalacje przeznaczone na „mówiący fortepian”. Okazuje się, że urządzenie powołane do generowania czystych, abstrakcyjnych dźwięków może równie dobrze imitować odgłosy ludzkiego aparatu mowy. Za sprawą Petera Ablingera oraz konstruktora Winfrieda Ritscha instrument Chopina przemówił głosem Zygmunta Freuda czy Arnolda Schönberga. Nie są to jednak idealne kopie, lecz mgliste echa przefiltrowane przez specyficzną anatomię i fizjologię fortepianu.” Fragment tekstu autorstwa Michała Mendyka, Polskie Radio

23.06 - 24.06.2012