Ta strona używa plików cookies i podobnych technologii m.in. w celach: świadczenia zindywidualizowanych usług oraz tworzenia statystyk. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień Twojej przeglądarki oznacza, że będą one umieszczane w Twoim urządzeniu końcowym. Pamiętaj, że zawsze możesz zmienić te ustawienia w opcjach Twojej przeglądarki. Więcej informacji.

  • De
  • Pl
  • En
  • Kontakt

Poleć artykuł!

Nie jestem botem

Seminarium z cyklu „Pracownia teatru austriackiego: dawni mistrzowie”
Szekspir, Wolter i ja
Thomas Bernhard, Komediant
Prowadzenie: Paweł Zarychta (Uniwersytet Jagielloński w Krakowie), Marek Podlasiak (Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu), Krzysztof Tkaczyk (Uniwersytet Warszawski)
Lektura: Thomas Bernhard, Komediant, przeł. Jacek St. Buras
Organizator: Austriackie Forum Kultury w Warszawie
Partner: Agencja Dramatu i Teatru ADiT, www.teatralny.pl, Biblioteka Austriacka w Warszawie
Patronat: Instytut Germanistyki Uniwersytetu Warszawskiego


Najważniejsze to irytować, nie jesteśmy tu po to, żeby sprawiać ludziom przyjemność. Teatr nie jest instytucją do sprawiania przyjemności. – Bruscon 

Utzbach nie istnieje. Istnieje za to Atzbach – niewielka gmina w Górnej Austrii oddalona o niecałe pięć kilometrów od Ottnang am Hausruck, gdzie w latach siedemdziesiątych mieszkał autor Komedianta (1985) Thomas Bernhard. A że Bernhard nie miał samochodu, zmuszony był poznawać uroki okolicy jak najbardziej haptycznie. Ale przecież nie o urokach austriackiej prowincji traktuje ten smakowity tekst teatralny. Urokach zresztą nad wyraz wątpliwych – przynajmniej zdaniem głównego bohatera sztuki – Bruscona, aktora i dramaturga, który wraz z trupą złożoną z najbliższych członków rodziny wędruje od mieściny do mieściny, by odgrywać gorzką komedię własnego autorstwa noszącą tytuł Koło historii i traktującą o mechanizmach władzy.

Bruscon to tyran i teatralny władca absolutny. Zakochany we własnym głosie, kocha perorować i wydawać polecenia. I mówi bez przerwy. Poucza, beszta, instruuje. Żona, córka, syn, właściciele lichej gospody, w której ma się odbyć przedstawienie właściwie się nie liczą. Liczy się tylko Teatr! I wizja domorosłego demiurga. Wizja, która nijak nie przystaje do ciasnoty gospody i ciasnoty umysłowej widzów – mieszkańców Utzbach, na których przybycie jednak tak bardzo liczy Bruscon. Bo przecież, jak napisał Lessing, „Sztuka poszukuje chleba.” 

W sztuce Bernharda odnajdziemy dobrze znane i z lubością przez autora ogrywane tematy: zawieszenie pomiędzy nienawiścią a miłością do teatru, do siebie i do Austrii (choć w przypadku tej ostatniej miłości jest jakby mniej).


22.01.2025 (śr.), 19:00
ON-LINE
Po polsku
Rejestracja: https://us02web.zoom.us/meeting/register/tZcsd-yqrz4vHtf6NC9TbM4AtS8YNlmfsfpF







22.01.2025 19:00 ON-LINE